Als ik terug kijk, heeft docent zijn van kleins af aan in mijn bloed gezeten: als kind al speelde ik altijd schooltje met mijn poppen. Ik kwam vaak voor groepen terecht: na mijn eindexamen als gids in Parijs, later als cursusleidster bij een borstvoedingsorganisatie, als docent babymassage, als eerstegraads docent Frans en Nederlands in het middelbaar onderwijs en uiteindelijk als yogadocent.
Toen ik zo halverwege de twintig was, 'wist' ik op een dag gewoon dat ik yoga moest gaan doen. Het rare was dat ik eigenlijk geen idee had wat yoga was, noch dat ik ooit ergens yogales had gevolgd. Op zoek naar een goede docent kwam ik terecht in Amsterdam bij naar wat later de directrice van de oudste yogadocentenopleiding van Nederland bleek te zijn, de Saswitha Opleiding voor Yoga en Wijsbegeerte. Ik viel bij haar werkelijk met mijn neus in de boter: vanaf les één was ik dan ook verkocht.
De rustige, aandachtige manier van bewegen, de adem die de beweging droeg, de wonderbaarlijke ervaring van mijn altijd koude lichaam dat na vijf minuten al warm werd tot in mijn tenen. Soms leek er een (fysieke) blokkade bij aanvang van een oefening, maar die verdween iedere keer als sneeuw voor de zon wanneer ik enkel was waar ik was, ademend, met geduld, liefde en discipline, zonder verwachtingen, zonder te forceren, wanneer ik alles vanuit de ontspanning liet ontstaan, zonder ergens naartoe te werken. Hoe meer ik het 'doen' losliet, des te sneller ik in de houding 'zakte' en er ruimte kwam.
Schitterend: je bent, je ademt, je ontspant en er ontstaat ruimte. Letterlijk en figuurlijk. En dan die onbeschrijfelijke stilte van binnen, de vrede, tintelend van leven en vreugde.
Toen ik in 1998 aan de vierjarige opleiding tot yogadocent bij diezelfde Saswitha Opleiding in Bilthoven begon, bleken de achtergrondlessen over yoga daar een groot d feest van herkenning. Na mijn hele leven het gevoel gehad te hebben dat 'de wereld op zijn kop stond' - omdat alles wat ik 'logisch' vond door mijn omgeving vaak onlogisch werd gevonden en andersom - was ik eindelijk op een plek waar alles zowaar recht stond. Er bleek een yogatraditie te zijn uit een groot, ver, mij onbekend land, een traditie die duizenden jaren terug in de tijd ging waarbinnen ik me als een vis in het water voelde. Mijn intuïtie had mij naar yoga geleid en op haar beurt gaf yoga mij de roeien om steeds beter op mijn intuïtie te leren durven varen.
In 2003 kwam ik als moeder van vier jonge kinderen met een slepende hernia-geschiedenis bij een maatschappelijk werker terecht. Na anderhalf jaar vreselijke uitstralingspijn in mijn linkerbeen te hebben gehad, gevolgd door twee maanden vrij van pijn, was diezelfde hernia geleidelijk maar zeer gestaag terug aan het komen. Ik was radeloos. Ik wist niet helemaal wat ik bij deze maatschappelijk werker kwam doen, maar na een paar sessies zei hij opeens tegen mij: "Ik wil dat jij op zoek gaat naar iemand die jou kan leren mediteren, en niet zomaar een docent, maar een hele goede docent. En tot die tijd wil ik je hier niet meer zien". Dat was een bijzonder advies. De vraag die ik mijzelf in die periode continue stelde, was: waar is dit goed voor, waarom al dit lijden, waarom? En niet alleen ik, maar overal om me heen zag ik ook zoveel mensen lijden.
Ze zeggen wel dat als de leerling klaar is, dat de leraar dan vanzelf verschijnt. En zo gebeurde het dat in de periode daarna de ene na de andere Zelf-gerealiseerde meester op mijn pad kwam. Leraren die onvoorwaardelijk liefhadden en in wiens aanwezigheid mijn hoofd stil viel en alle antwoorden van diep van binnen woordloos opwelden. Van deze leraren heb ik de mooiste, diepste en helderste lessen over de aard van het leven geleerd. Lessen over wie of wat wij ten diepste zijn, over onvoorwaardelijke liefde, over onthechting, overgave en vertrouwen hebben, loslaten en omarmen, vergeven, aanwezig zijn, varen op je intuïtie, over moed hebben en over altijd je hart, je inspiratie volgen.
Gaandeweg ontstond het verlangen om deze prachtige lessen in de vorm van yoga en meditatie te gaan onderwijzen. Ik ben bij Saswitha mijn yogalesbevoegdheid gaan halen (2007) en heb me daarna gespecialiseerd in de chakrapsychologie en in het geven van yogales aan speciale doelgroepen (kinderen, jongeren, ouderen en mensen met een lichamelijke en/of verstandelijke beperking). Ook is bij Saswitha mijn liefde voor de zusterwetenschap van de yoga, de ayurveda, ontstaan. Ik heb er heerlijk ayurvedisch leren koken en verrukkelijke ayurvedische massages leren geven. Deze massagekennis heb ik later verder uitgediept tijdens mijn opleiding tot ayurvedisch massagetherapeut bij Ayurvedic Healthcentre Jade in Utrecht.
In 2009 heb ik Yoga Mojo opgericht. Hier kon ik onderwijzen waar mijn hart ligt: yoga, meditatie en daarnaast koken en massage in relatie tot gezondheid en tot intens genieten van dit prachtige leven.
De afgelopen jaren zijn bijzondere jaren geweest. De diagnose borstkanker (eind 2009) bracht me nog dieper naar binnen. Het bleek precies te zijn wat ik nodig had om eindelijk in lijn met mijn hart te gaan leven. Het is een wonderlijk pad geweest, over hoge bergen en diepe dalen. Maar dwars door dat alles heen ervoer ik steeds zoveel licht en lichtheid. En een gevoel van diepe dankbaarheid, voor al die waardevolle lessen van mijn spirituele leraren. Want dat wat een helse periode had kunnen zijn, was een periode van licht, dankzij deze basis.
Wat ik op voorhand niet had kunnen vermoeden: kanker bleek mijn grote leermeester. Al die spirituele lessen die ik zo graag wilde leren, over overgave en vertrouwen hebben, over moedig zijn en onvoorwaardelijk liefhebben, over je hart, je intuïtie en je bliss volgen, die kreeg ik nu allemaal op mijn bord en wat hebben die mijn leven mooier gemaakt.
En er is voor mij niets mooier dan dit te delen met andere mensen en ze aan de hand van yoga/meditatie mee te nemen naar deze bron van licht, bliss en oneindig leven binnen in hunzelf.